De vraag is hoeveel bisschoppen zelf klaar zijn voor daden van naastenliefde.
Volgens Plutarchus vielen de eerste christenen op door hun zorg voor elkaar en voor de armen, Ze weigerden de Romeinse keizer te aanbidden. Gedurende drie eeuwen werden ze vervolgd. Kerkleiders maakten zich sterk met de theorie dat een man door middel van een speciaal ritueel bovennatuurlijke autoriteit en talenten van God kon ontvangen. Veel gemeenschappen accepteerden deze theorie. Zo lieten ze een ongenaakbare keten van bisschoppen ontstaan die zich wist te handhaven ondanks de openheid voor onrecht, hebzucht en machtsmisbruik. Deze theorie maakt geen deel uit van een geloofsbelijdenis, maar ze werd niettemin fundamenteel voor het in stand houden van de keten van klerikale suprematie.
Degenen die zich realiseren wat er mis is met deze constructie, zoals paus Franciscus, zoeken een uitweg zonder mensen van goede wil te kwetsen. Onlangs heeft een groep bisschoppen openlijk erkend dat zij  de zogenaamde bovennatuurlijke krachten en talenten niet bezitten. De achilleshiel van het klerikale gezag is uitgerukt. 
Het betekent dat pastorale brieven en preken zonder heilig gezag van minder belang zijn dan de daad van een christen die probeert de principes van het evangelie in praktijk te brengen naar het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan. Elke christen, inclusief bisschoppen, kan gezag verwerven door uit te blinken in het helpen van mensen in nood en het creëren van een plaats waar naastenliefde zegeviert over onrecht, hebzucht en machtsmisbruik.
Hervormingsgezinde katholieken die deze ontwikkeling willen steunen, zouden kunnen helpen om een hulppost te bemensen en om met de bisschop een schakel in de wereldwijde keten van katholieke hulpposten te realiseren.